19 marca duński parlament uchwalił pakiet środków o wartości 40 mld DKR w celu zapewnienia wsparcia dla duńskich przedsiębiorstw i ich pracowników. Jest w nim kilka środków gospodarczych, takich jak odszkodowanie za pewną liczbę kosztów stałych, które przedsiębiorstwa muszą ponieść, mimo że mogą być zmuszone do zamknięcia, a także gwarancje przedłużenia kredytu dla MŚP. W pakiecie uwzględniono również przepisy wynegocjowane wcześniej z partnerami społecznymi, które umożliwią borykającym się z trudnościami przedsiębiorstwom powstrzymanie się od zwalniania pracowników w okresie kryzysu.

14 marca rząd, organizacje pracodawców i związki zawodowe podjęły wspólnie szereg działań mających na celu ograniczenie negatywnych skutków przepisów dotyczących ochrony przed kryzysem zarówno dla pracowników, jak i dla przedsiębiorstw. Porozumienie trójstronne miało na celu zapewnienie w okresie pandemii wypłat wynagrodzeń dla pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwach znajdujących się w trudnej sytuacji. Porozumienie obowiązuje z mocą wsteczną od dnia 09 marca, do dnia 09 czerwca i dotyczy przedsiębiorstw znajdujących się w trudnej sytuacji, które muszą zwolnić albo co najmniej 30% pracowników, albo ponad 50 pracowników.

W ramach porozumienia przedsiębiorstwa, które są nim objęte i wnioskują o jego zastosowanie, powinny kontynuować działalność i utrzymać pracowników na pełnym etacie. Pracownicy objęci porozumieniem powinni wziąć 5 dni urlopu w czasie pandemii (z bieżącego roku lub z puli w roku następnym). Rekompensata państwowa dla tych przedsiębiorstw wyniesie 75% kwoty miesięcznego wynagrodzenia, ograniczonego do 23 000 DKR (3 077 EUR), bądź do 90% kwoty wynagrodzenia godzinowego, ograniczonego do 26 000 DKR (3 479 EUR). Wnioski o wsparcie można składać online za pośrednictwem portalu Duńskiej Agencji ds. Biznesu, począwszy od tygodnia 23 marca, przy czym płatności mają rozpocząć się tydzień później.

Przepis ten nie zamyka opcji częściowego bezrobocia, która regulowana jest odrębnym przepisem i która notabene została uproszczona w ostatnim porozumieniu (zniesiono 7-dniowy okres wdrażania).

17 marca partnerzy społeczni podpisali również porozumienie uznające, że zakłócenia w działalności gospodarczej związane z Covid-19 są spowodowane działaniem siły wyższej w ramach branżowego układu zbiorowego pracy, który ma zastosowanie do pracowników fizycznych. Pozwala to pracodawcom na rozwiązywanie umów o pracę bez wypowiedzenia lub odszkodowania. Wymaga to jednak również od przedsiębiorstw objętych jego zakresem stałego przywracania pracowników, jeśli i jak tylko stosowna działalność zostanie wznowiona. Okres ten będzie wówczas uważany za okres zawieszenia umowy o pracę. Pracownicy, którzy nie zostaną ponownie przyjęci do pracy po 6 miesiącach, zostaną uznani za osoby, z którymi rozwiązano umowę o pracę i otrzymają odprawę.

Duński parlament zobowiązał się również do zrekompensowania zarówno pracodawcom, jak i pracownikom niezależnym świadczeń z tytułu zwolnień lekarskich poniesionych w związku z Covid-19 lub kwarantanną związaną z koronaawirusem. Ten sam akt prawny pozwala na odstępstwo od regularnego systemu, zgodnie z którym pracodawcy płacili albo pełne wynagrodzenie, albo wynagrodzenie chorobowe za pierwsze 30 dni zwolnienia chorobowego przed ich 'przejęciem’ przez władze gminne. Stosoownie do nowych przepisów, za osoby dotknięte chorobą Covid-19 to państwo będzie teraz płacić wynagrodzenie lub zasiłek chorobowy. Ponadto osoby pracujące na własny rachunek mogą otrzymywać świadczenia chorobowe od pierwszego dnia nieobecności, zamiast zwyczajowego dwutygodniowego okresu oczekiwania. Ustawodawstwo ma zastosowanie z mocą wsteczną od dnia 27 lutego do dnia 1 stycznia 2021 r.

Rząd zaplanował już przy tym podwojenie lub potrojenie budżetu „puli interwencyjnej”, która jest wykorzystywana do finansowania działań (szkolenia, przekwalifikowanie zawodowe, wsparcie w zakresie mobilności, poszukiwania pracy) na rzecz osób dotkniętych powszechnym rozwiązywaniem stosunku pracy. W przypadku zamykania dużych przedsiębiorstw lub rozwiązywania umów o pracę o dużym znaczeniu lokalnym, Regionalna Rada Pracy (RAR) może przyznać dotacje na te inicjatywy w celu wsparcia zwolnionych osób, przy czym środki finansowe pochodzą z krajowej „puli interwencyjnej”. W normalnych warunkach schodzi o sytuacje, w których zwolnienia dotykają co najmniej 50 % pracowników w zakładzie zatrudniającym co najmniej 20 pracowników. Minister zatrudnienia dopuszcza wyjątki od tej zasady, gdy możliwości zapewnienia alternatywnego zatrudnienia na miejscu są ograniczone. Oczekuje się, że narzędzie to będzie preferowanym instrumentem dla osób, które stracą pracę po zakończeniu kryzysu związanego z koronaawirusem.