22 marca francuski parlament uchwalił ustawę nadzwyczajną w związku z pandemią Covid-19. Ustawa pozwala rządowi na wprowadzenie w drodze rozporządzenia środków nadzwyczajnych, zwłaszcza w dziedzinie prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. W najbliższych dniach, aby zaradzić skutkom kryzysu dla przedsiębiorstw, rząd może zatem uchwalić środki, które rozszerzą dostęp do skróconego czasu pracy lub zmienią warunki nabywania i odbierania urlopów oraz tzw. dni RTT (skróconego czasu pracy).

Artykuł 7 ustawy pozwala rządowi na wprowadzenie w życie, w ciągu trzech miesięcy po opublikowaniu ustawy w dzienniku urzędowym Francji, środków mających na celu ograniczenie rozwiązywania umów o pracę i złagodzenie skutków spadku obrotów przedsiębiorstw poprzez ułatwienie korzystania z pracy w niepełnym wymiarze godzin.

Ponadto rząd może zezwolić przedsiębiorstwu lub porozumieniu branżowemu na upoważnienie pracodawcy do narzucenia lub zmiany terminów korzystania z płatnego urlopu w wymiarze nieprzekraczającym sześciu dni roboczych, poprzez uchylenie okresów zawiadomienia i procedur dotyczących korzystania z takiego urlopu określonych w kodeksie pracy i układach zbiorowych pracy obowiązujących w przedsiębiorstwie. Jednocześnie, rząd będzie mógł zezwolić pracodawcom na jednostronną zmianę m.in. terminów dni RTT (skróconego czasu pracy), dni odpoczynku dla pracowników, których czas pracy ustalany jest na podstawie dni, a nie godzin (forfait jour ).

Rząd będzie mógł również zezwolić przedsiębiorstwom, które są „szczególnie niezbędne dla bezpieczeństwa narodu lub zapewnienia ciągłości życia gospodarczego i społecznego”, na wyłączenie się z przepisów dotyczących porządku publicznego, jak również porozumień w sprawie godzin pracy, cotygodniowego odpoczynku i odpoczynku niedzielnego.

Ustawa upoważnia w końcu rząd do podejmowania działań w zakresie monitorowania zdrowia w miejscu pracy, szkoleń i praktyk zawodowych, a także zabezpieczenia społecznego. Ma to na celu zapewnienie ciągłości praw osób ubezpieczonych społecznie, w szczególności zabezpieczenie sytuacji osób poszukujących pracy, których prawa do świadczeń wygasają w okresie poporodowym, ale także zagwarantowanie osobom ubezpieczonym społecznie dostępu do opieki i praw „poprzez dostosowanie warunków powstania, uznania i okresu obowiązywania praw związanych z pokryciem kosztów opieki zdrowotnej i świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, a także świadczeń rodzinnych, osobistej pomocy mieszkaniowej, premii za aktywność i prawa do dodatkowej ochrony zdrowia” (art. 7).