W dniu 14 grudnia 2022 r. miało miejsce kolejne spotkanie z serii „Środowych narad COOPERANTE”, tym razem poświęcone projektowanej nowelizacji kodeksu pracy dotycząca pracy zdalnej. Choć zdalne świadczenie pracy nie jest nowym zjawiskiem, a telepraca czy home office stanowią rzeczywistość polskiego rynku pracy od co najmniej kilkunastu lat, pandemia COVID-19 sprawiła, że świadczenie pracy w formie zdalnej zyskało na popularności i stało się codziennością wielu pracowników. W konsekwencji ustawodawca zdecydował się uregulować pracę zdalną na stałe – wprowadzając ją do kodeksu pracy. Pretekstem do bliższego przyjrzenia się zaproponowanej problematyce są bardzo zaawansowane prace parlamentarne nad nowelizacją kodeksu pracy.

W roli dyskutantów podczas spotkania wystąpili:

Moderatorem spotkania była dr Anna Piszczek z Uniwersytetu Łódzkiego.

Debatę rozpoczęła szczegółowa analiza pojęcia pracy zdalnej przeprowadzona przez prof. Dariusza Makowskiego, który zwrócił uwagę, że odmiennie niż ma to miejsce na gruncie przepisów o telepracy, projektodawca zrezygnował z wymogu regularności świadczenia pracy poza zakładem pracy oraz obligatoryjnego wykorzystania środków komunikacji elektronicznej przy wykonywaniu pracy. Zauważył również problemy wynikające z możliwości wskazania miejsca pracy zdalnej przez pracownika –  zgodność projektowanego rozwiązania z art. 22 § 1 k.p. oraz objęcia pojęciem pracy zdalnej sytuacji, gdy miejsce pracy określa pracodawca.

Jako druga głos zabrała dr Małgorzata Mędrala, która wyróżniła, na gruncie projektowanych przepisów, cztery rodzaje pracy zdalnej: 1) pracę zdalną w drodze uzgodnienia, 2) pracę zdalną na polecenie pracodawcy, 3) pracę zdalną na wniosek niektórych szczególnych grup pracowników oraz 4) okazjonalną pracę zdalną. Odnosiła projektowaną regulację do dotychczasowych przepisów dotyczących telepracy i pracy zdalnej wprowadzonej tzw. ustawą COVIDową, dokonując oceny poszczególnych przepisów. 

Mec. Michał Szuszczyński zwrócił uwagę, że pracodawcy w ostatnim czasie bardzo często pytają o to, kiedy wejdą w życie przepisy regulujące pracę zdalną, bowiem możliwość wykonywania pracy na odległość (przynajmniej częściowo) jest nierzadko traktowana przez pracowników jako warunek podjęcia zatrudnienia. Mec. Szuszczyński zwrócił uwagę na podstawowe problemy związane z wprowadzeniem nowych przepisów – możliwość dalszego funkcjonowania dotychczas wprowadzonych polityk zakładowych i regulaminów dotyczących zasad świadczenia pracy zdalnej, właściwy dla pracowników zdalnych system czasu pracy, dopuszczalność kontroli zdalnych pracowników oraz koszty, które dla pracodawcy generuje możliwość wystąpienie przez pracownika w każdym czasie z wnioskiem o zaprzestanie wykonywania pracy zdalnej.

Narada zakończyła się ciekawą dyskusją. Zwrócono między innymi uwagę na nadmierne przeregulowanie projektowanych przepisów, potrzebę pozostawienia większej swobody w zakresie regulacji pracy na odległość stronom stosunku pracy, a także duży potencjał wdrożeniowy planowanych przepisów – chociażby w postaci okazjonalnej pracy zdalnej.

Wpis przygotowała: Anna Piszczek, Uniwersytet Łódzki