21 czerwca 2022 roku Rząd przyjął Krajowy Plan Działań na rzecz Zatrudnienia.

Jak podkreślono: wskazane w KPDZ 2022 priorytety polityki zatrudnienia na rok 2022 r. są z jednej strony odpowiedzią na obecne wyzwania – wynikające z konieczności wzmocnienia gospodarki i rynku pracy po okresie pandemii oraz trwającej wojny na Ukrainie, a z drugiej strony – odpowiedzią na długofalowe i obserwowane od kilku lat trendy w gospodarce światowej, z których część dodatkowo uległa w ostatnich dwóch latach przyspieszeniu (cyfryzacja i postęp technologiczny).

Obecnie najważniejszymi wyzwaniami dla europejskich rynków pracy, w tym polskiego, są powrót na ścieżkę wzrostu gospodarczego, zapewnienie odporności rynków pracy na skutki wydarzeń geopolitycznych oraz – w perspektywie średnioterminowej – rozwój umiejętności obywateli w taki sposób, by pozwalały one na satysfakcjonującą pracę zawodową w dobie transformacji cyfrowej i energetycznej.

Dodatkowymi uwarunkowaniami dla celów i działań polityki zatrudnienia są procesy demograficzne (w tym starzenie się społeczeństwa i migracje zarobkowe), a także nowe podejście do polityki zatrudnienia, kładące nacisk na tworzenie miejsc pracy wysokiej jakości, łączenie życia zawodowego z rodzinnym oraz na efektywne wsparcie ze strony publicznych służb zatrudnienia.

Celem głównym KPDZ 2022, wynikającym z powyższego kontekstu, jest wzrost aktywności zawodowej i wzrost zatrudnienia, a celami szczegółowymi – realizowanymi poprzez działania kierunkowe – są:

  • Lepsze dopasowanie umiejętności kadr do wymogów rynku pracy
  • Podniesienie jakości zatrudnienia oraz wydajności pracy w Polsce
  • Efektywne i sprawiedliwe wykorzystanie kapitału kadrowego Polski
  • Modernizacja funkcjonowania Publicznych Służb Zatrudnienia  i zwiększenie efektywności aktywnych polityk rynku pracy
  • Efektywne i ukierunkowane zarządzanie migracjami zarobkowymi.

Warto mieć przy tym na uwadze, że w ostatnim czasie pojawiły się zapowiedzi swoistego rodzaju rewolucji w zakresie przepisów dotyczących zatrudnienia. Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy ma być zastąpiona dwoma aktami prawnymi:
1) ustawą o aktywności zawodowej;
2) ustawą o zatrudnianiu cudzoziemców.

Stosowne propozycje ustawodawcze mają być odpowiedzią na dostrzegalny brak skorelowania dotychczasowego systemu funkcjonowania urzędów pracy i aktywizacji bezrobotnych z ww. potrzebami rynku pracy. Czas zatem pokaże w jakim kształcie, i na ile proponowane zmiany wygenerują istotną zmianę jakościową- tj. odejście od de facto obsługi osób ubiegających się jedynie o uzyskanie ubezpieczenia zdrowotnego, w stronę oferowania rzeczywistego wsparcia instytucjonalnego w dobie głębokich przeobrażeń gospodarki wynikających m.in. pandemii i zmian demograficznych.

Wpis przygotowała: 
Izabela Florczak &Marta Otto, Uniwersytet Łódzki

Zapraszamy do dyskusji!!!